تازه های پزشکی ایران و جهان

دکتر تیشرمن می‌گوید: من و همکارانم حس کردیم که حالا زمان آن فرا رسیده که (این نوع آزمایش‌ها) را روی بیماران انجام دهیم. زمانی‌که کارایی این روش به اثبات برسد می‌توانیم از آن برای نجات جان بیماران استفاده کنیم. تیشرمن با اشاره‌ی تلویحی به سناریوهای علمی تخیلی در ادامه افزود که هدف او و همکارانش فرستادن انسان به زحل یا سیارات دیگر نیست، بلکه خریدن زمان برای نجات جان انسان‌ها است. همان‌طور که می‌دانید، در دنیای علمی تخیلی‌ها، استفاده از روش زیست تعویقی یکی از مؤثرترین راهکارها برای انجام سفرهای طولانی‌ مدت فضایی است. با این حال، واضح است که در دنیای واقعی تا چنین سناریویی فاصله‌ی زیادی داریم. دانشمندان هنوز نمی‌دانند فرد دقیقا برای چه مدتی می‌تواند در حالت زیست تعویقی نگه داشته شود. همچنین وقتی که سلول‌های فرد به‌تدریج به حالت عادی برمی‌گردند و گرم می‌شوند، ممکن است به سیستم خون‌رسانی فرد آسیب وارد شود.

تیشرمن می‌گوید که شاید بتوان به بیماران ترکیبی از داروها را داد تا از آسیب‌ به سیستم خون‌رسانی جلوگیری کرد و مدت حالت زیست تعویقی را افزایش داد. دکتر تیشرمن نتایج یافته‌های خود و همکارانش را در گردهمایی آکادمی علوم نیویورک ارائه کرد. آرین لوئیس، مدیر بخش توانبخشی عصبی مرکز پزشکی لنگون در دانشگاه نیویورک این پژوهش را مهم توصیف کرد، اما گفت آنچه دکتر تیشرمن و همکارانش انجام داده‌اند تنها آغاز راه است.